Słynna wypowiedź Donalda Tuska, której nigdy nie zaprzeczył, że polskość zawsze mu trochę ciążyła, dzisiaj wydaje się spełnionym proroctwem. Jako szef Rady Europejskiej z góry zapewnił, że nie może kierować się polityką narodową. Ponieważ szef Rady Europejskiej, poza zatrudnieniem kilku kamerdynerów i kierowców, nie ma żadnych istotnych uprawnień, jego zwolennicy raczej nie powinni spodziewać się zysków z udziału w „awansie” Donalda Tuska. Trzeba stwierdzić, że obecny premier na to stanowisko pasuje idealnie. Zero odpowiedzialności, działalność niemal wyłącznie PR-owa, ogromne zarobki i umiejętność podstawiania pleców do poklepania wielkim tego świata– to wszystko cechy idealnego szefa Rady Europejskiej. Jego poprzednik reprezentował je w stopniu karykaturalnym, a Tusk potrafi udawać, że naprawdę coś znaczy. I o to właśnie chodziło– plus poparcie Berlina i satysfakcja dla Moskwy. Pytanie tylko, czy była tu jeszcze dodatkowa cena: trzy dni przed wyborem ogłosił zamrożenie wydatków na zbrojenia, niemal całkowity brak zainteresowania pomocą dla Ukrainy, a pieniądze niezbędne na odbudowę wojska po prostu rozdał. Draństwo? Pewnie tak, ale 100 tysięcy pensji miesięcznie ten dyskomfort mu złagodzi.
***
Kochani Polacy w Kanadzie i USA,
jadę, by się z Wami spotkać i by wspólnie z Wami, lecz także ukraińską diasporą, zademonstrować sprzeciw wobec rosyjskiego terroryzmu. Przypomnimy sprawę Smoleńska i upomnimy się o wolność i prawo do pokoju dla naszych narodów. W tym numerze „GP” (s. 11) i na Niezależnej.pl opublikowaliśmy program wizyty. Szczególnie istotne są demonstracje w Ontario i Chicago oraz msza św. 10.09 w kościele św. Jacka w Chicago, choć nie mniej ważne są pozostałe spotkania. Powiadamiajmy znajomych SMS-ami i mailami. Prośmy miejscowe media, by informowały o naszej inicjatywie. Wielu będzie chciało przeszkodzić nam w tych planach. Od polityki rządu USA i Kanady zależeć będzie dzisiaj realna pomoc Ukrainie i bezpieczeństwo Polski. Pokażmy, że potrafimy być razem. Razem jesteśmy wielką siłą.
Tekst pochodzi z najnowszego tygodnika "Gazeta Polska" nr 36/2014 z dn. 03.09.2014r.
Komentarze